Hondar ale bakoitzak eraikitzen du Hondar ibia –
Doinua: Ama nola zure belaunetan
Joana naiz askotan zu(re)gana
zure ulermenen eske
Bion ideien kontu hartzeko
hartuz horrenbeste neke
Egiaren ordua iritsirik
ez zenuen hitza bete
Zure hitzaz ezkutatze hori
ez zaizu atera merke
Haziak landatuaz joan naiz
ni horrenbeste urtetan
Nahiz saiatu zaren maiz zapaltzen
iltzatuz denak zoletan
Halere loratu dira eder
horma, lur (e)ta zapietan
Kaleak lorez gainezka daude
bion herriko kale(e)tan
Esaidazu zergatik ez nauzun
nahi zure aldamenean
Egunero bagaude ondoan
kale, eskola, lanean
Ez al da hobe elkar zaintzea
gorrotatu beharrean?
Zergatik zatitu maitasuna
bikoiztu daitekenean?
Zure sokaz nahi nauzu lotua
ezin eskapatu, tinko
Baina nik aske izan nahi eta
hori ez duzu begiko
Soka gehiegi estutuz gero
zu egingo zara ito
Azken finean bizitza hontan
ezer ez baita beti(ra)ko
Kontraesanka hasi zarela
daukat nik sentsazioa
Nahasten hasi baitzara jada
ohituraren nozioa
Nola nahi duzu segi babesten
hain tinko tradizioa,
Berez sinisten duzun horreri
eginez traizioa?
Elkarbizitzak bion arteko
zubiak sortzean datza
Horretarako behar genuke
lore bihurtu arantza
Jakin ni ere behar nauzula
orekatzeko balantza
Hondar ale bakoitz behar baita
sorrarazteko hondartza
