BLOGA | Hamarreko handia

Bilera batean entzun nuen sekula baino gazte gehiago daudela bertso-eskoletan, baina azken urteetan lehen baino gazte gutxiago ari direla plazaratzen. Bertsotan jakin arren, jende aurreko esposizioak beldurra ematen du, huts egiteko arriskua baitago beti.

Adimen artifizialaz, Altxa Buruaz edo Tiktokez aritu gintezke, baina inor ez da egoten pantaila itzaliari begira. Boladaka ahaztu egiten zaigu elektroien mugimendua dela gailu guztiek funtzionatu dezaten oinarria.

Ez naiz sekula bertso zeremonikoen zalea izan. Urtebetetze, ezkontza, Eguberri… ospakizunak hobe bertsorik gabe, pentsatu izan dut, gainera. Gauza bakoitza bere lekuan eta garaian. Zerbaitetarako daude Zorionak zuri, Unblenble eta Hator hator euskal kantutegian. Hobe hortik tira nik neure sormenetik baino.

Otordutako saioak izango dira bertsotan gehien disfrutatzen ditudanak ziurrenik. Ahalegin oso handia eskatzen duten arren, izugarri gozatzen dut ederki kostata ekarri ohi den lehen bertso horretatik  abiatu eta hortik ordubetera edo bi ordura botatzen duzun azken bertsorainoko bidaia hori.Tartean denetarik senti dezakezun bidaia hori. Batzuetan ezintasunetik ahal bezain txukun eusten… bestetan aisago, entzuleekin konektatu eta giro ederra sortzea lortuz… konplize bihurtzen den bertsokidearekin ongi moldatzea beti ez da lortzen…

Bereziki gustatzen zait udazkena. Urtaroetan bat aukeratu behar banu, udazkena izanen litzateke dudarik gabe.

Pasa den urteko abuztuak gure aita eraman zuen, berriro ez itzultzeko asmoz gainera. Urte bat joan zaigu jadanik ordutik eta bidezkoa iruditzen zait hilabete honetako nire aletxoa berari eskaintzea, era batera edo bestera bera delako nik gaur aldizkari honetan gogoeta bat idazteko daukadan arduraren errudun nagusia.

Batzuentzat urtarrilean hasten da urtea; beste batzuentzat, irailean. Urtarrileko aldapa deitzen diote lehenari, iraileko sindromea omen dakar bigarrenak. Izango da biak bizi dituenik ere, baina normalean, aldaketa, etena edota haustura dakarren unean kokatuko genuke hasiera.

Azken hilabeteetan Miren Artetxerekin batera aritu naiz Nafarroako bertso-eskoletan hiztun berriek dituzten bizipenei segika; bertso-eskoletako datuak aztertu eta Nafarroako gune soziolinguistiko ezberdinetako bertso munduko lagunen diskurtsoak aditzen (eta geure aurreiritzi propioak identifikatu eta deseraikitzen). Ez naiz luzatuko lan horretan aurkitu ditugun gakoak aipatzen, baina bide zinez interesgarria izan da. Kontuak kontu, erran gisan, irakaspen prozesu ederra izan da geuretzat. Batzuetan gertatzen da zerbait ezagutzen duzunean gero ezin dituzula gauzak lehengo perspektibatik begiratu (eta eskerrak), eta niri honekin horrelako zerbait gertatu zaidala uste dut.

Laster zabalduko da bertso-eskoletako matrikulazio kanpaina. Ez da faltako motibazio saiorik, panfletorik eta izen-emate orririk; Zure asmoa ondo pasatzea bada / Ausartu eta zatoz bertso eskolara!