Iritsi da otsailaren 4a. Oles eta oles etxekoak jotzen ditut nik gaur ateak, dirurik ez bada, gizendutako bildotsa.

Ez zait ongi iruditzen diametro handiko pizzei eta maletategi luzea duten automobilei familiar deitzea. Lokalean, lagunen artean posible da pizza handi bat partekatzea, baita bakarrik bizi den elur zaleak, eskientzako tokia duen kotxea erostea ere.

Egunerokoan, agurra izan liteke kortesiazko kaixoegunon soila. Kortesiazkoa baina beharrezkoa.

Halaxe nabil azken boladan kide gipuzkoarrei begira. Saioren bat bertatik bertara, beste batzuk etxetik…  Aulkian eserita. Lasai.  Batzuengatik poza bezala beste batzuengatik min hartuz. Badakigu nolakoak diren txapelketak. Erabat justuak inoiz ez, mingarriak askorentzat. Gogorrak beti parte hartzaile guztientzat. Gure lagun Luzek behin esan zuen bezela:” lau karamelo eta dozenako belarrondoko. Horixe duk txapelketa!”