Azken aldian, gelditzeko aukera dudanean, batzuetan zer moduz nabilen galdetzen diot nire buruari. Egun batzuetan hamar segundu baino gutxiago behar izaten ditut galdera horri erantzuna emateko, beste batzuetan berriz, pare bat orduko bakarrizketa isila izan nezake nirekiko eta ez diot erantzun aproposik aurkitzen.

Aurrenengo aldiz burla haizez Monk deitu zidatenean, oraindik Adrian Monk detektibearen kapitulurik ikusi gabe nengoen. Orduan ere huskeriaren batekin egoskortuko nintzen, eta seguru asko izango zen motiborik maniatiko dei ziezadaten.

Bertsotan dabilenak aisa lotuko du hanka-luzea hanka-sartzearekin eta gaizki neurtzearekin. Batzuetan gertatzen da ustez hamar-zortzian edo zazpi-seian kabituko den puntu, esamolde edo hitzen bat pentsatu, eta kantatzeko unea iristean, kabitzen ez delako, hamar-bederatzi bat edo zortzi-sei bat behar izatea. Gaizki neurtu izanak hanka sartzea dakar horrelakoetan. Eta handia gainera, disimulatzea ezinezkoa den horietakoa. Poto bat egiten duzunean izango da inguruan ohartu ez denik, baina hanka-luze bat egitean…

Bertso saio bat antolatzeak beti sortzen ditu kezka eta beldurra. Eta are handiagoak dira bi sentimendu hauek dirua galtzeko aukera dagoenean.

Iraultzaz zeozer badakigu gurean. Errotiko aldaketak, agintarien aurka egitea, boterea geureganatzea, ikuspegi berriak sortzea, aurrekoarekiko etenak sortzea, iraulketa… hori guztia kabitzen omen da Iraultzan, hiztegiaren arabera behintzat. Beraz bai; zeozer badakigu horri buruz.

Bilera batean entzun nuen sekula baino gazte gehiago daudela bertso-eskoletan, baina azken urteetan lehen baino gazte gutxiago ari direla plazaratzen. Bertsotan jakin arren, jende aurreko esposizioak beldurra ematen du, huts egiteko arriskua baitago beti.

Adimen artifizialaz, Altxa Buruaz edo Tiktokez aritu gintezke, baina inor ez da egoten pantaila itzaliari begira. Boladaka ahaztu egiten zaigu elektroien mugimendua dela gailu guztiek funtzionatu dezaten oinarria.

Ez naiz sekula bertso zeremonikoen zalea izan. Urtebetetze, ezkontza, Eguberri… ospakizunak hobe bertsorik gabe, pentsatu izan dut, gainera. Gauza bakoitza bere lekuan eta garaian. Zerbaitetarako daude Zorionak zuri, Unblenble eta Hator hator euskal kantutegian. Hobe hortik tira nik neure sormenetik baino.

Otordutako saioak izango dira bertsotan gehien disfrutatzen ditudanak ziurrenik. Ahalegin oso handia eskatzen duten arren, izugarri gozatzen dut ederki kostata ekarri ohi den lehen bertso horretatik  abiatu eta hortik ordubetera edo bi ordura botatzen duzun azken bertsorainoko bidaia hori.Tartean denetarik senti dezakezun bidaia hori. Batzuetan ezintasunetik ahal bezain txukun eusten… bestetan aisago, entzuleekin konektatu eta giro ederra sortzea lortuz… konplize bihurtzen den bertsokidearekin ongi moldatzea beti ez da lortzen…