Pandemiak ekarri ez zituen 160 bertso-lerro

I.

Gure zaharrak

bakarrik hiltzea.

Haurrak helduon

kaiolan atxilotzea.

Gazteei gaizki

eginak leporatzea.

Langile publikoei

txalo eta tu egitea.

Osasungintza eta hezkuntza

eslogan bihurtzea.

Ikerkuntza eta zientzia

bekadunen bizkar egitea.

Gizarte langileak filmetan

antipatikoak izatea.

Zaintzen gaituztenak

guk ez zaintzea.

II.

Elkartasuna letra

xehez idaztea.

Utopia eta kimera

ongi bereiztea.

Ergelak eta ezjakinak

beti besteak izatea.

Beldurraren abiadurak

errekorrak haustea.

Bertsio ofiziala

Estatu arrazoi bihurtzea.

Manipulazioa salatzeko

manipulaziora jotzea.

Aurrerakirik gabeko egoerak

istorio ederrak sortzea.

Heriotza eta bizitza

txanponkide izatea.

III.

Mundua norberaren

martxan ibiltzea.

Esanek eginei

gain hartzea.

Bakea ezartzeko

gerrak sustatzea.

Iraultzaren izenean

bidegabeki jokatzea.

Irakurketa sistemikoa

dibanera eramatea.

Ongizatearen botikak

gordeka hartzea.

Alkoholaren kontsumoa

ospakizunetan igotzea.

Insomnioak gauez

erne jarraitzea.

IV.

Gizonek dantzan

baldarrago egitea.

Emakume batzuek

begiekin eskanerra pasatzea.

Orgasmo arrakala

ikergai egotea.

Faloak eta futbola

trending topic izatea.

Aitatasun osoaren

irakasgaia ez gainditzea.

Matxista ez den ahotsari

leku orotan aditzea.

Indarkeriak pareten

mututasuna baliatzea.

Datuek feminismoari

arrazoia ematea.

V.

Arteak erabilgarritasun

argirik ez izatea.

Sormenaren arrakasta

zenbakiz neurtzea.

Artistek aniztasuna

bestela adieraztea.

Kopiaren kopiak

begi-belarriak kaltetzea.

Musika formatu

txikiagoetan gozatzea.

Pintaketa batzuekin

irribarre egitea.

Pedantekeriak inteligentzia

handirik ez agertzea.

Kultura turismoaren

negozioarekin nahastea.

VI.

Orwellen liburuek

indarrean irautea.

Klasikoak irakurri

gabe aldarrikatzea.

Haur Literaturaren etiketak

bietako batean kale egitea.

Poesia polita delako

topikoarekin nazkatzea.

øPor quÈ escribes en euskera?

galderari erantzutea.

Edu Zelaieta Anta

egile defizitarioa izatea.

Najat el Hachmiren

begiekin ikustea.

Zentsuraren beldur

autozentsurara jotzea.

VII.

Sokratesek eta Mafaldak

bizirik irautea.

Nork bere burua ezagutzeko

hiru bizitza desiatzea.

Lasai pentsatzeko

astirik ez edukitzea.

Autokritikaren generoa

arrunt minoritarioa izatea.

Berrikuntza berez

hobe dela sinestea.

Teknologia tximinokeriaren

ispilu gertatzea.

Digitalizazio behartuaren

birusak dena kutsatzea.

Belaunaldien teoria

itsu-itsuan onartzea.

VIII.

Ekonomiaren etimologia

zakurraren ipurdian egotea.

Sistema perfekturik

inon ez ikustea.

Diruak fedegabeak

eta fededunak akort jartzea.

Agintariek kapitalismoa

bakan aipatzea.

Politikari guztiak

errukigabe berdintzea.

Kontrol polizialak

batez ere batzuek jasatea.

Antzeko trajea dutenek

erabaki nagusiak hartzea.

Enpresa handiek neguan ere

uzta ugaria biltzea.

IX.

Pobreagoak bizi

itxaropena pobretzea.

Iraungitako txertoak

eta jana Afrikara bidaltzea.

Saharako erreferendumaren

berri ez jakitea.

Ekialde hurbila

urruti gertatzea.

Mendebalaren metaforek

mundua izendatzea.

Guretzat ez diren

hesiei ezikusiarena egitea.

Bidasoak ura

eta gorpuak eramatea.

Gizatasunaren herria

ezin mapan kokatzea.

X.

Egoismo kolektiboaren

oximoronak funtzionatzea.

Egoera konplexuei

erantzun sinplistak ematea.

Ahulenaren kontura

irri egitea.

Maitaleek justiziaz

legea urratzea.

Eman gabeko

musuez inoizka damutzea.

Harremana salbatu

nahian berriz porrot egitea.

Mesfidantza bere

buruaz fidatzea.

Itxaropenak armairutik

atera nahi izatea.

Pandemiak ekarri ez zituen 160 bertso-lerro