Ttakun Herren: Udakoak
Udakoak –
HARITZ MUJIKA
Doinua: Behin eta berriz berri pozgarriz
Birkenstock marroi, Altus gorrixka,
eta Font Vella botila,
bakarrik zoaz, kale bazterrei
ateraz argazki pila.
Erakusleiho baten aurrean
ikusi arren bipila,
ez al zara inoiz isladan hasi,
ondoan, norbaiten bila?
Pausua sendo, pentsatuz “Ez dut
beste inoren beharrik“,
“Munduko punta honetan ez da
beste arrasatearrik”.
Zeure baitako galdera zein da
ez duzunean indarrik?
“Bakarrik nago bi aste luzez?”
edo “Bi astez bakarrik?”
“Iritsi gara, giro ederra! “,
etxera bi Whatsapp mezu.
Gaur bisitatu nahi zenituzke
mausoleo zein kongresu,
auzo judutar, plaza nagusi,
lau monumentu ospetsu…
Begiek haiek ikusi arren,
nora begira zaude zu?
Eta gosea sartutakoan
-egunean bitan behintzat-
mila taberna dituzte aukeran,
bai Bretañak, bai Probentzak…
Zerbitzariak galde egitean:
“- Ados, mahai bat. Zenbatentzat?”
Lekurik ba al du jangela handiak
lagun bakarti batentzat?
Eta hondartzara joandakoan,
eranztean kamiseta,
itsasertzera joateko goian
estutu duzu koleta.
Baina han zabiltzan tartean zure
arnas eta hausnarketa
nork zaintzen ditu zure iPhonea,
kartera eta txaketa?
Behin hondartzatik ateratzean,
salbuespenak salbuespen,
hondar alerik ez denik zugan,
Ane ez dizut sinesten.
Baina bakarrik nola zabiltzan
ta ondoan inor ez den…
Nork lagunduko dizu toaila
astintzen eta tolesten?
“Bero honekin zuritotxo bat,
-bi edo hiru, akaso…”
Gaur eseriko zaren kantinan
pozik egon zinen atzo…
Topa egin nahi baina ez lagun,
ez bikote, ez guraso…
Zer da hobe; ura eskatu edo
norberarentzat bi baso?
Bakarrik erdi mozkortu zara,
sutan daukazu azala…
Nola Arrasaten, hala Cancunen
ostirala, ostirala.
Google Mapsari oinak zapalduz
topatu duzu hostala.
“Bihar goizean Euskal Herrira
idatziko dut postala”.
“Lo? Oso ondo! – Nahiz koltxonetak
bizkarra hirutan hautsi.”
Kaixo zer moduz, aita ta ama?
Ondo al dabil Garazi?
Gu kostaldean, de maravilla…
Bada hemen zer ikasi!
Etxean inor kezka ez dadin
hobe zutaz ez idatzi.
Hamabost gauren ondotik heldu
da azken opor eguna
etxera bueltan zoaz pentsatuz
“Jasoko al zuten gutuna?”.
Nik neuk galderak egin ahala
eman diet erantzuna,
zure bidaiak irudikatuz,
sortuz argazki albuma…
Orain zuk esan zer den motxilan
ekarri izan duzuna.
ANE ZUAZUBISKAR
Doinua: Lo hadi aingurua
Ez zatoz onenari
gomendio eske,
Haritz, iritzia dut
merke bataz-beste,
baina postalean har
dezazun babespe…
Igual erdi-ulertzen
saiatu gaitezke.
Nahiz Instagramen hanka
ilunduak jarri,
nahiz barra bazterretik
izotzak ekarri…
Lasai, egon zintezke
oporretan larri,
opor delako ez da
beti gustagarri.
Turista-bidaiari
duda dut erdizka
Bidaiariak ustez
urrun badu bista,
nire maleta txiki,
azal fin zurixka…
Bakarrik nahiago dut
sentitu turista.
Bakarkako bidaiak
bihurtzea lorpen
pentsatzeko “bakarrik
badakit egoten”,
egon naiz Portugalen,
egon Lanzaroten…
Pentsatuz “X-rekin
zein ongi nengokeen”.
(Biko plana txarra da
biko haserrean,
nahiz guztiok nahi esku
doi bat izterrean…)
Ameskerian nabil,
ez gorazarrean,
baina ezin dut krema
eman bizkarrean.
Hotel txikietako
mahai handiegitan,
kafe hutsa luzatu
baitut gosaritan,
dirdira sentitu dut
besteen begitan,
ez dakit errukitik
edo inbiditan.
“Kaixo, ni hemen ongi”
laukitxo ertzean,
“zu zer moduz lanean?”,
“zer moduz etxean?”…
Baina postalak ere,
zigilu hezean,
ez dira idazten bueltan
jaso nahi ezean.
Lo furgonetan edo
ohe gogorretan,
bankuko zenbakiak
etziko zorretan…
Dena ez baita eder
laukitxo horretan…
Hobe ez bizitzea
beti oporretan.
Baina mendi punta zein
irlako palmondo…
Bakarrik gauden zenbat
ukondoz ukondo…
Igual ez ginateke
hainbeste egongo,
ez balitz egon ahalko
bakarrik eta ondo.