Bertso jarriak

Ttakun Herren: Lau urtez behin - Ia egunero

Lau urtez behin – Ia egunero –

Lau urtean behin

 

Doinua: Agur sagar beltzaran

 

Aurtengo otsaila ez da

izango edozein

hogeita zortzi egun

baditu behinik, behin…

Txapelketa, Hauteskunde,

edo Olympic Game…

Zenbait gauza egin behar

dira lau urtez behin;

Niretzako zein ote

eta zuretzat zein?

 

 

Euskalduna gehiegi

kezkatzen da lanaz

osasuna galdu zein

Jostera arte kanaz.

Hiru urtez lanean

soldata on banaz

pasa badituzue;

ahaz zaitezte danaz!

Hartu urte bat libre

eta hartu arnas.

 

 

Arnastu sakon eta

ez egin negarrik!

Edo bai? Izan ere,

ez du ezer txarrik.

Nahiz munduak ez izan

malkoen beharrik

Lau urtez behin eginda

ez gorde min zaharrik.

Gutxi xamar da hamar

urtez behin bakarrik.

 

 

Askok lau urtean behin

aldatzen du mila;

mugikorra, ohea,

zein automobila.

“Lehengoaren aldean

hau bai marabilla;

hogei zaldi gehiago

eta sei bonbila,

techo solarra eta

haurrarentzat silla!”

 

 

Harremanak, ordea,

ia jolas parke,

bihurtu ditu askok

maitemin aldarte

sutsu bila, eta lau

urtek aski tarte

dute horretarako;

zatoz, izan parte!

Baino aldatu-aldatu,

aldatu noiz arte?

 

 

Zurrunbilo horretan

bizi da gaztea

eta zer da horretatik

ateraraztea?

Bizitza bat galtzea,

beste bat hastea?

Nahiz hari finak lotu

arima askea

hark eragozten digu

bizitzen ahaztea.

 

 

Zerbaitetan gustuz noiz

ez da hasi norbait?

Baina maiz obsesio

bihurtzen da, nonbait.

Ikasketa, lan berri,

kirolerako Nike…

Lau urtean behin egin

behar luke nornahik;

ikasia ahaztu eta

lehen aldiz zerbait.

 

 

Ginen umea izan

lehendabizikoz;

sabela bete Kinder

eta Gusanitoz,

jolastu ezagutu

gabeko bost tipoz,

jantzi txandalez eta

kirol elastikoz,

jo eskuz pilota eta

mundua ostikoz!

 

 

Ia egunero

 

Doinua: Hamalau heriotzena

 

“Aldatzea ona da”

dio egiantzak,

eusten gaitu berri den

horren esperantzak.

Baina zaharra berri

egiten du antzak…

Ze zikloka bueltatu

ohi dira zalantzak,

flekillo labur eta

kanpanadun galtzak.

 

 

Igual arituz gero

ideologiez,

multzoari segitzen

diegun ardiez,

erdiko egiaz zein

egia erdiez…

(Oroituz Toni Canto

edo Rosa Diez)

Aldatzea ona da…

(Baina gehiegi ez?).

 

 

Baina belaunaldika

aldatzen da kexa…

Gureak du errea,

nekea, estresa,

ustez beti berandu

doanaren presa…

Hainbestekoak dira

“banu” zein “baneza…

Erromantizatzen da

aldaketa eza.

 

 

“Aldatu konpainiaz,

ile orrazkeraz,

darabilzun hitz-moldez,

daukazun hizkeraz,

aldatu nahastea

beti jai bezperaz,

profil-argazkiz edo

musika joeraz…”.

Aldatzeak erraza

ematen du beraz.

 

 

Probatu dantza, zumba

zein igeriketa,

has zaitez eskalatzen

atzamar kolpeka,

aldatu maiz maitalez,

egin zazpi buelta,

(izan nora itzuli,

ahal dela, zer gerta)…

Estimulu berri bat

ez da aldaketa.

 

 

Baina hortik harago

iraultza-iraultza…

“Aldaketa” kontzeptu

moduan zait hautsa.

“Hartu tartea lasai,

egin hiru pausa”…

Gero handia bada

oinarriko kausa,

uste dut aldatzeko

ez garela gauza.

 

 

Ustez guztiona da

aldatzeko grina,

denboran gorakoak

hor du ahalegina,

Baina hiztegiraino

bira dut egina,

kontzeptuz nahastea

ez da hain arina:

“Aldatu”, “egokitu”

ez dira berdina.

 

 

Ez naiz idealista

etorri aldarriz,

nahastu zaitut, Haritz,

guztia gris jarriz…

Ez, ez nauzu entzungo

bertsokera berriz…

Ez, ez naiz aldatuko

egitekoz, herriz…

Igual moztu behar dut

flekilloa berriz.

Lau urtez behin – Ia egunero  Lau urtez behin – Ia egunero