Umetan, amonarekin joaten nintzen bertso-saioetara. Atze-atzean esertzen ginen, hitz eta barre lasai egin genezan; aspertuz gero, frontoira joan gintezen. Errimak asmatzera jolasten ginen: guztiak asmatzen zituen berak eta erdi haserretu egiten nintzen ni. “Aspertu naiz, ez nabil” esan, eta hurrengo ofizioan berrabiatzen genuen jolasa.
Gaia entzun. Hiru bide posible irudikatu. 20 segundo. Hiru bide = Hiru bukaera indartsu. Badauzkagu? Hau flojito, baina aurrera. 32 segundo. Sartu 10-8an. Joder, ez naiz kabitzen. Kendu “daukadalako”, jarri “baitut”. Bale, orain bai. 45 segundo. 4 errima. Egiteko, Hobeto, Tarteko, Ikusteko. Estutu, June, estutu. 57 segundo. Berdin dio. Ez dago denborarik. Ben-ga. Mikrofonoari heldu. 60 segundo. Hasi.
Gu ez gara horrelakoak, ezta? - [caption id="attachment_60832" align="aligncenter" width="1212"] Arg: Srchocolat[/caption] Joan den astean izan nintzen, aspaldiko partez, futbol estadio batean. Lagun bati hiru sarrera tokatu zitzaizkion eta, doakoa [...]
