“Apustua”. Iker Altuna Albisuren bertsoak
Apustua –
Egilea: Iker Altuna Albisu
Bertso-sorta hau Arantxa Iturberen Apustua ipuinean oinarritua dago.
Doinua: Azken urteetan gure herrian
Behinola elkar topatu zuten,
izango zen abuztua;
eta segidan azaleratu
elkarrekiko gustua.
Batak pauso bat aurrera eta
eskatu zion eskua;
besteak baietz erantzun zion,
ontzat hartuta jestua.
Bikote bat adostua,
erabat amorostua,
euren arteko harremana zen
eroa bezain estua;
eta, hain zuzen, horren froga da
egin zuten apustua.
“Nik betirako maitatuko haut”
belarrira xuxurlatu,
“Bai zera! Noizbait aspertuko haiz!”
natural batez ukatu.
Apustua nork aipatu zuen
ezin dira gogoratu.
Azkenerako ideiarekin
ausartu ziren ausartu.
Tratua beti da tratu,
eta horrela finkatu:
batak betiko haustearena
bazuen deliberatu,
gero bestea oporretara
behar zuen gonbidatu.
Helmuga ere adostu zuten:
Parisera, alafede!
Ironikoa irudituta,
hura aukeratu trebe.
Harremanaren kudeaketan,
zer indar eta botere!
Ez zuten uste hein horretara
ailegatzerik batere.
Bukaerak, mendez mende,
zeinen gogorrak, halere!
Eta beraiek kontu hutsal bat
bihurtzea zuten xede,
edo agian ez zuten uste
gertatzen ahal zenik ere.
Hasierako emari hura,
ordea, behin zen agortu;
beste bide bat hobea zela,
bati zitzaionez otu.
Apustu hura zela medio,
zenbatetan zen harrotu?
Eta momentu horretan dudak
harengan ziren errotu.
Amai on bat nola lortu?
Hari denak nola lotu?
Bere burua bera deitzera
azkenean derrigortu:
“Parisera noiz joan nahi duzu?
Bidaia hau nire kontu.”
Bere partea kunplitu zuen,
ez zen horretan koldarra,
ahal bezain ongi borobiltzeko
harreman haren hondarra.
Aireportura ailegatu zen,
oso garaiz, tirri-tarra;
“Etorriko al zara zu ere?”
bere zalantza bakarra.
Jada zen ilunabarra.
Jo ote zion adarra?
Hegazkina ja airatu zela
jasoa zuen oharra,
eta garrasi bat bota zuen:
“Zeinen irabazle txarra!”
Hainbeste urtez batera eta
ez zuen espero hala,
ez azaltzerik, eta beheraino
jaitsi zitzaion morala.
Eta halako batean urrun
ikusi zuen itzala;
berandu baina han etorri zen,
irribarrea zabala.
“Jada galdu dugu, ala?
Baina etorri naiz, ala!”
Besarkada bat eman elkarri,
garai zaharretan bezala,
gero gertatu zena bakoitzak
imajinatu dezala.
