Zerrendan
Zerrendan –
Josu Laguardia Igiñitzen bertsoak, Iruneron.
Doinua: Gure herri ttiki hau da
Testamentu Zaharrean,
EXODO dago eskura,
Bertan idatzitakoa
gureganaino heldu da.
Sinai mendian, antza,
Yavhe jaitsi zen mundura,
Moisesi eskaini zion
aurrean zuen lur hura.
“Hemen izango duzue,
amestu duzuen uda.
Ez zaitezte bertakoez,
inolaz ere, arrangura.
Zuentzat dagoen guztia:
lurra, jakiak eta ura.
Hau da Jainkoak zuentzat
asmatutako lilura”.
Yavheren horiek entzunda,
zer nolako hotzikara!
Herzl-en ametsa, egun,
Netanyahuren ozkada.
Israel sortzea izan zen
Europaren lehen haitada.
Geroztik indarkeria,
Nakba eta intifada.
Palestinarrak kanpora,
urrutira, pikutara…
Hau da Europa aberatsak
jarri dizuen enboskada.
“Lurrik gabeko herria”,
lapurtutako lautada.
Palestinakoa zer da,
genozidio bat ez bada?
Eskonbroz beterik dago
emankorra zen soroa.
Txikituak, etxe ondoko
erreka eta basoa.
Lorerik ez da ageri.
Ez da itzuli usoa.
Ura kutsatua dago,
gainera ez da nahikoa.
Amak faltan du senarra,
geroztik galdu du loa,
Semeak, irrifarrik ez…
irrifarra du itoa.
Nola berreraiki zerbait?
Nola berpiztu gogoa?
Sinesgaitza izan arren,
bizitza aurrera doa.
“Ama, duela urte erdi bat,
belztu egin zen zerua.
DANBA hark astindu zuen
beste behin gure patua.
Ez da oraindik itzali
orduan piztu zen sua,
garbiketarik latzena
eragiteko sortua.
Ama, besarka nazazu,
nahasia dut barrua.
Atta erail zutenetik,
galdu egin dut burua.
Haren oroimenez, noski,
hartuko dut mendekua.
Hauxe da jarri didaten
ate bakar eta estua”.
“Jamal, hauxe da attonak
aspaldi esaten zuena:
Duela mende bat edo
etorri zela zezena.
Pizti beltza eta adardun,
denetatik bortitzena,
bertakook adarkadez
hauts bihurtuko gintuena.
Etzazula ate hori pasa,
izan baitaiteke azkena.
Zu zara nire mundua,
mundu honetan dudan dena.
Lehenengo attona, gero
osaba eta atta hurrena…
Zu gabe galduko nuke
zutik mantentzen nauena”.